Η σχέση ορμονών και βάρους
Η επίτευξη και η διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους συχνά μπορεί να γίνουν δύσκολη υπόθεση. Κάποιες φορές φαίνεται να παλεύει κανείς με αόρατες, άγνωστες δυνάμεις που κάνουν το αδυνάτισμα να φαντάζει αδύνατο.
Εάν ήδη υποψιάζεστε πως υπάρχει κάτι που παίζει ρόλο στην απώλεια βάρους περισσότερο από την υγιεινή διατροφή, τότε έχετε δίκιο!
Ένας ενδοκρινολόγος μπορεί να σας βοηθήσει να ανακαλύψετε αν υπάρχει κάτι στον οργανισμό σας που προκαλεί την πρόσληψη βάρους ή/ και δυσχεραίνει την απώλειά του.
Παρακάτω αναφέρονται μερικοί από τους λιγότερο γνωστούς ένοχους που κρύβονται πίσω τα περιττά κιλά.
Ορμόνες και πρόσληψη βάρους
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να παρακάμψετε την τακτική άσκηση και την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου διατροφής, που είναι σίγουρα απαραίτητα για τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους σώματος αλλά σίγουρα, το να φτάσει κανείς στον επιθυμητό στόχο μπορεί να γίνει πιο περίπλοκο.
Ενώ μπορείτε να ελέγξετε τι τρώτε και πόσο κινείστε, υπάρχουν αόρατοι παράγοντες στο παρασκήνιο που επιδρούν στην προσπάθειά σας και δεν είναι άλλες από τις ορμόνες σας.
Συγκεκριμένα, η ινσουλίνη, τα οιστρογόνα, τα ανδρογόνα, η λεπτίνη, η κορτιζόλη, οι ορμόνες του θυρεοειδούς και η αυξητική ορμόνη είναι ορμόνες υπεύθυνες για το μεταβολισμό, την όρεξη και την κατανομή του σωματικού λίπους.
Εάν αυτές οι ορμόνες δεν παράγονται σωστά ή δεν ασκούν τη δράση τους επιτυχώς μπορεί να ενθαρρύνουν την υπερκατανάλωση τροφής, να επιβραδύνουν την ικανότητα του σώματος να καίει θερμίδες και ωθούν στην αποθήκευση του λίπους.
Λεπτίνη και πρόσληψη βάρους
Τα λιποκύτταρα παράγουν τη λεπτίνη, μια ορμόνη που μειώνει την όρεξη.
Κατά ειρωνικό τρόπο, οι υπέρβαροι άνθρωποι παράγουν περισσότερη λεπτίνη, αλλά συχνά αναπτύσσουν αντίσταση στη δράση της στη μείωση της όρεξης με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να μη στέλνει το μήνυμα του κορεσμού.
Ινσουλίνη και πρόσληψη βάρους
Το πάγκρεας παράγει την ορμόνη ινσουλίνη, η οποία ρυθμίζει τον τρόπο μεταβολισμού του λίπους και επίσης, ενεργοποιεί την πρόσληψη της γλυκόζης από την κυκλοφορία του αίματος.
Το υπερβάλλον βάρος, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλιάς (σπλαγχνικό λίπος), αναστέλλει τα σήματα ινσουλίνης, αφήνοντας πάρα πολύ γλυκόζης στο αίμα κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2, μεταβολικό σύνδρομο και περαιτέρω εναπόθεση λίπους/ παχυσαρκία.
Ένας φαύλος κύκλος με άλλα λόγια.
Περισσότερα για την αντίσταση στην ινσουλίνη μπορείτε να διαβάσετε εδ΄ω.
Οιστρογόνα, ανδρογόνα και πρόσληψη βάρους
Πού αποθηκεύετε ευκολότερα λίπος;
Η εντόπιση έχει σημασία επειδή το λίπος στην περιοχή της κοιλιάς μας θέτει σε υψηλότερο κίνδυνο για προβλήματα υγείας όπως αρθρίτιδα, εγκεφαλικό και καρδιαγγειακές παθήσεις.
Οι κύριες ορμόνες που είναι υπεύθυνες για την κατανομή του λίπους είναι οι ορμόνες του φύλου, τα οιστρογόνα και τα ανδρογόνα.
Καθώς μεγαλώνουμε, παράγουμε λιγότερες από αυτές τις ορμόνες και συσσωρεύουμε περισσότερο λίπος στην κοιλιά, το οποίο είναι πιο δύσκολο να χαθεί.
Αυξητική ορμόνη και πρόσληψη βάρους
Κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία, η υπόφυση, ένας αδένας στον εγκέφαλο, παράγει αυξητική ορμόνη που είναι υπεύθυνη για τα οστά, τους μύες και τη διαμόρφωση του ύψους.
Επηρεάζει επίσης το μεταβολισμό και τον ρυθμό καύσης θερμίδων. Τα άτομα με αυξημένο σωματικό βάρος τείνουν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα αυξητικής ορμόνης.
Κορτιζόλη και πρόσληψη βάρους
Όλοι παράγουμε κορτιζόλη όταν αγχωνόμαστε, εντείνει τις αισθήσεις μας και μας προετοιμάζει να πολεμήσουμε σε μια επικίνδυνη κατάσταση.
Αυτό είναι καλό όταν συμβαίνει σπάνια ή παροδικά αλλά το χρόνιο στρες και η υπερβολική παραγωγή κορτιζόλης επιβαρύνουν το σώμα μας.
Η μακροχρόνια έκθεση στην κορτιζόλη ή και σε φάρμακα που περιέχουν ουσίες που μιμούνται τη δράση της («κορτιζόνη») μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο Cushing, μια ασθένεια των επινεφριδίων και αύξηση του βάρους.
Θυρεοειδής και πρόσληψη βάρους
Ο θυρεοειδής αδένας, που βρίσκεται στη βάση του λαιμού, παράγει ορμόνες που βοηθούν στη ρύθμιση του μεταβολισμού μας.
Εάν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, δηλαδή όταν αναπτυχθεί υποθυρεοειδισμός, μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση βάρους που ενδέχεται να μην οφείλεται αποκλειστικά στη συσσώρευση λίπους – ο υποθυρεοειδισμός είναι γνωστό ότι προκαλεί και έντονη κατακράτηση υγρών/ οιδήματα.
Φλεγμονή και πρόσληψη βάρους
Ανάμεσα στη φλεγμονή και την παχυσαρκία παρατηρείται μια συμβιωτική σχέση. Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία και η παχυσαρκία, με τη σειρά της, μπορεί να προκαλέσει αυξημένη φλεγμονή.
Εάν κάποιος πάσχει από μια χρόνια πάθηση, όπως για παράδειγμα η ρευματοειδής αρθρίτιδα, που χαρακτηρίζεται από επίμονη φλεγμονή, είναι πιο επιρρεπής στην ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, διαβήτη τύπου 2, μεταβολικές διαταραχές και καρδιαγγειακές παθήσεις, κάνοντας την αύξηση βάρους ευκολότερη και την απώλεια βάρους πιο δύσκολη.
Από την άλλη πλευρά, η ίδια η παχυσαρκία αυξάνει τη φλεγμονή ενεργοποιώντας την ανοσολογική σας απόκριση. Το ανοσοποιητικό σύστημα ανιχνεύει έναν «τραυματισμό» στα λιποκύτταρα και στέλνει κυτοκίνες στο σημείο. Αυτά τα φλεγμονώδη κύτταρα προορίζονται για την αντιμετώπιση οξέων τραυματισμών, αλλά στην περίπτωση της παχυσαρκίας, η μάχη συνεχίζεται σε έναν ατελείωτο κύκλο φλεγμονής και συσσώρευσης λίπους.

















Λειτουργίες της χιτίνης και της χιτοζάνης:
Τα νεφρά αισθάνονται επίσης τη θετική επίδραση της χιτίνης. Αυτή η ουσία είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διατήρηση της βέλτιστης ευεξίας σε άτομα που υποβάλλονται σε διαδικασίες αιμοκάθαρσης.
Αρκετές μελέτες στην Ιαπωνία και την Ευρώπη έδειξαν ότι η χιτίνη και τα παράγωγά της προάγουν την ανάπτυξη ευεργετικών βακτηρίων στα έντερα. Επίσης, οι επιστήμονες έχουν λόγους να πιστεύουν ότι η χιτίνη όχι μόνο βελτιώνει τη λειτουργία του παχέος εντέρου (εξαλείφοντας το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου), αλλά επίσης αποτρέπει το σχηματισμό κακοήθων όγκων και πολύποδων στους ιστούς.
Η Chitosan εισήλθε στη βιομηχανία τροφίμων τη δεκαετία του 1990. Ενώ διαφημίζουν το νέο συμπλήρωμα διατροφής, οι κατασκευαστές επανέλαβαν ότι προωθεί την απώλεια βάρους και τη μείωση της χοληστερόλης, αποτρέπει την οστεοπόρωση, την υπέρταση και τα έλκη του στομάχου.
Οι τηγανητές ακρίδες, κατσαρίδες ή σκαθάρια κοπριάς προφανώς δεν αποτελούν μοναδική πηγή χιτίνης. Ένα σύγχρονο άτομο μπορεί εύκολα να ανανεώσει τα αποθέματα μιας ουσίας στο σώμα, αποφεύγοντας μια τέτοια εξωτική κουζίνα. Δεν είναι τίποτα που οι ερευνητές έχουν μάθει κατά τη διάρκεια των δεκαετιών να απομονώσουν αυτό το ευεργετικό συστατικό από φυσικές πηγές.
Ο άνθρωπος έχει βρει πολλούς τρόπους να χρησιμοποιεί τη χιτίνη για το καλό του. Έτσι στην ιατρική, η ισχυρή χιτίνη χρησιμοποιείται για τη δημιουργία χειρουργικών νημάτων. Λόγω της ικανότητάς του να απορροφά γρήγορα νερό, έχει γίνει μέρος των ταμπόν και των σφουγγαριών. Η χιτίνη έχει ισχυρές αντιβακτηριακές, αντιιικές και αντιμυκητιακές ιδιότητες. Για το λόγο αυτό, χρησιμεύει συχνά ως πρόσθετο συστατικό των ιατρικών επιδέσμων και επιδέσμων.
Οι παραδοσιακοί θεραπευτές δεν έχουν ποτέ αγνοήσει την χιτίνη. Συγκεκριμένα, οι μέλισσες και τα απόβλητά τους εκτιμούσαν πάντα τη Ρωσία. Αλλά τώρα - για τις μέλισσες, ως πηγή χρήσιμης χιτίνης. Η παρασκευή πολλών φαρμακευτικών προϊόντων βασίζεται στη μέλισσα (νεκρά έντομα). Είναι απλώς η πηγή της χιτίνης. Τις περισσότερες φορές, βάμματα νερού και αλκοόλ παρασκευάζονται από τη νεκρή μέλισσα. Αυτές οι θεραπείες στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιήθηκαν για την ταχεία επούλωση των πληγών, την πρόληψη του σχηματισμού ουλών και επίσης ως αιμοστατικό, αναισθητικό και γενικό τονωτικό.