Σίγουρα έχουμε οι περισσότεροι διάφορες αντιρρήσεις σχετικά με τις ανατιμήσεις των προϊόντων, με τις τιμές που έχουμε υποστεί τόσο καιρό, και μιλάω για τις τιμές της μπύρας, της φέτας, αν είναι δυνατόν και στο ψωμί. Τα πάντα λοιπόν έχουν ανατιμηθεί σημαντικότατα όμως, όπως καταλαβαίνετε, όλες αυτές οι ανατιμήσεις οδηγούν σε μαρασμό της οικονομίας, σε φτώχεια, φτώχεια η οποία έρχεται και σε μας κατ’ επέκταση, τους καταναλωτές.
Τι θα μπορούσε να κάνει όμως ο μέσος καταναλωτής για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε όλες αυτές υποχρεώσεις;
Ας πούμε ότι κάποιος φεύγει από το σπίτι του να πάει να πιει μία μπύρα, μία μπύρα η οποία κάνει 3,5€. Όπως καταλαβαίνετε 3€ κάνει 1 kg νωπό κοτόπουλο. Αν πιει και δεύτερη πάμε στα 7€, 1 kg μπριζόλες δηλαδή, και αν πάμε και σε τρίτη στα 10,5€, 1 kg μοσχάρι ή 1 kg κιμάς. Εάν συνεχίσει να πιεί και άλλη μία μπύρα πάμε στα 14 € για μπύρες, αυτά είναι τα ψώνια της εβδομάδας από το μανάβη. 14€ κάνουν αυτή τη στιγμή 2 κιλά ελαιόλαδο. Σε περίπτωση που πιει άλλο ποτό, ουίσκι παραδείγματος χάρη, το οποίο κοστίζει από 5 έως 7€, σίγουρα τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ βάναυσα, Αν λοιπόν πιει τέσσερα ουίσκι θα πληρώση 20€. 20€ ίσως είναι τα ψώνια σε κοτόπουλο, μοσχάρι, και τα ψάρια της εβδομάδας. Εάν υπολογίσουμε λοιπόν ότι ένας άνθρωπος που πίνει 4 ουίσκι την ημέρα καταναλώνει 600€ το μήνα, καταλαβαίνετε τι θα μπορούσε να κάνει με αυτά τα 600€.
Θα μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιο του, θα μπορούσε να φάει καλύτερα και αυτός και η οικογενεια του, θα μπορούσε να πληρώσει το ρεύμα του και διάφορες άλλες ιδιαίτερες ανάγκες, ή να σπουδάσει το παιδί. Πάμε τώρα σε αυτόν που καπνίζει 40 τσιγάρα την ημέρα, 2 πακέτα δηλαδή, 2 πακέτα την ημέρα μας κάνουν 10€ πάνω κάτω δηλαδή 300 ευρώ το μήνα, αν υπολογίσουμε λοιπόν ότι θέλουμε 600€ το μήνα για ουίσκι 300€ το μήνα για τσιγάρα καταλαβαίνετε ότι πάμε στα 900 ευρώ. Αν δεν τα είχε διαθέσει σε μπύρες και ουίσκι αναψυχής, σίγουρα ο τρόπος διαβίωσής του θα ήταν κατά πολύ καλύτερος και σίγουρα θα ήταν και πιο ασφαλής οικονομικά. Σε περίπτωση τώρα που κάποιος έχει συνηθίσει για κάποιους λόγους να συνοδεύει με διάφορους μεζέδες αυτή την ανάπαυλα της μπύρας ή του ουίσκι, καταλαβαίνετε ότι πάμε σίγουρα στο χιλιάρικο, οπότε λοιπόν η διάθεση των χρημάτων γίνεται κατ εμέ επιπόλαια.
Αν υποθέσουμε ότι ο μέσος μισθός είναι 800 ευρώ καταλαβαίνετε ότι με ένα ενοίκιο και με λίγα τσιγάρα έχει τελειώσει σε περίπτωση που ο μισθός είναι 1.000€, καταλαβαίνετε ότι πάλι έχει τελειώσει. Δεν φτάνουν, δηλαδή φτάνουν ίσα-ίσα για να φάει, εκτός το φαγητού όμως υπάρχει και ένα ρεύμα, υπάρχει ενέργεια, υπάρχει και το νερό, υπάρχουν και τα ρούχα, όλα αυτά λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα ο μέσος καταναλωτής δεν τα υπολογίζει, δεν κοιτάζει το μερίδιο της ευθύνης για τη φτωχοποίηση του, μερίδιο της ευθύνης που έχει αυτός ο ίδιος, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο χαλάει το εισόδημα του.
Έτσι λοιπόν ξεκινάει να του φταίει η βενζίνη που είναι ακριβή, το μοσχάρι που είναι πανάκριβο, το κοτόπουλο που είναι και αυτό ακριβό παρ’ ότι κάνει 3€ το κιλό, ή μπριζόλα η χοιρινή που κάνει 7€ το kg νωπή, ή η μοσχαρίσια στο μαγαζί που κάνει 10€ η μερίδα, και πάει λέγοντας. Θέλω να τονίσω σε αυτό σημείο ότι οι επαγγελματίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη δεν υποχρεώνουν κανέναν να αγοράσει το προϊόν τους, απλά το προτείνουν, άλλοτε με γλαφυρο τρόπο, άλλοτε χωρίς γλαφυρότητα, το ζητούμενο είναι το αν εμείς οι καταναλωτές αποδεχόμαστε ή όχι τις προτάσεις του εκάστοτε επαγγελματία. Κάποια στιγμή λοιπόν θα πρέπει τουλάχιστον στην ελλάδα να μάθουμε να ζούμε με τις δυνατότητές μας, με αυτές τις δυνατότητες που έχουμε, άλλος με χίλια, άλλος με 200, άλλος με 5.000, αυτοί όμως που στηρίζουν την κλασική λιανική αγορά είναι ως επί το πλείστον αυτοί των 800€ των 600 ευρώ, οι άνθρωποι που διαθέτουν από 1.500€ και πάνω σίγουρα δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα, και αυτοι όμως θα έρθουν σε οριακό σημείο διαβίωσης. Με τον τρόπο λοιπόν με τον οποίο λειτουργούμε αισθανόμαστε πάντα φτωχοί, και ποιος αισθάνεται φτωχός?
Αυτός που ουσιαστικά στερείται πράγματα από την καθημερινότητά του, αυτός λοιπόν είναι φτωχός, όταν όμως θέλεις να πάρεις 2 κιλά μοσχάρι που κάνουν 20€ πιστεύω ότι είναι κρίμα να κάνεις τα 20€ 4 ποτά ή πέντε μπύρες ή 3 μεζέδες. Θέλω να πω με αυτό ότι κάπως θα ήταν χρήσιμο εάν επανεξετάζαμε ελαφρώς της στάση μας απέναντι στα οικονομικά μας και γενικότερα στον τρόπο διαβίωσης μας.
Γεμάτοι με πάθη, με νοοτροπίες και ελαττώματα που σίγουρα έρχονται από πολύ παλιά, από άλλες εποχές. Μόνο που αυτές οι εποχές πλέον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Θα πρέπει λοιπόν να επαναπροσδιορίσουμε και να οργανώσουμε την καθημερινότητά μας έτσι ώστε οτιδήποτε καταναλώνουμε να είναι απολύτως χρήσιμο και να μην είναι τόσο δαπανηφόρο. Αυτό που προέχει είναι να μπορέσουμε να κάνουμε σωστή τοποθέτηση χρημάτων στις κλασικές μας ανάγκες κι αν περισσέψει κάτι βρε αδερφέ και θέλεις να το διαθέσεις κάπως ανορθόδοξα, να πας να πιεις την μπύρα σου, δε λέω όχι. Τώρα όσοι από μας νομίζουν ότι κάνοντας μία ζωή αυτού του τύπου δεν θα αντιμετωπίσουν πάρα πάρα πολλά προβλήματα στο μέλλον, κάνουν λάθος, γιατί τα πράγματα είναι καθιερωμένο πλέον ότι σφίγγουν.
Έτσι λοιπόν με σωστή τοποθέτηση των χρημάτων θα μπορέσουμε να ταξινομήσουμε τα νοικοκυριά μας, να ταξινομήσουμε τις εξόδους μας, να ταξινομήσουμε την κοινωνικοποίηση μας αν θέλετε, που φανταζει σχετικά δύσκολη, αλλά εάν μπει στο σωστό προγραμματισμό πάλι σίγουρα τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ πιο εύκολα και πάρα πολύ πιο κατανοητά από πολλούς. Δηλαδή θα σταματήσουμε να ρωτάμε πού πήγαν τα χρήματα ή θα σταματήσει η εκάστοτε νοικοκυρά να κρατάει τεφτέρι πόσο χάλασε εκεί, πόσο χάλασε εκεί, και σίγουρα δεν είναι η ζάχαρη που κάνει 90 λεπτά το ακριβό κομμάτι, ούτε η μπύρα που κάνη 3,5€, αυτό που μας ταλαιπωρεί.
Το να αποδεχτούμε αυτή την αλλαγή νοοτροπίας και να την κάνουμε μέρος στη ζωή μας είναι αυτό που μας δημιουργεί αυτό το πρόβλημα, εάν λοιπόν δε συνειδητοποιήσετε ότι πλέον οι εποχές που τρώγαμε κάθε μέρα έξω, που πίναμε από μισό μπουκάλι ο καθένας ή μισό κιβώτιο με μπύρες και πληρώναμε αδρά γιατί ξέραμε ότι την επόμενη μέρα θα πάμε πάλι και θα εισπράξουμε, τώρα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Λίγη σύνεση χρειάζεται και πολύς ρεαλισμός. Σίγουρα τα πράγματα, οι μπύρες, οι μπριζόλες, γενικότερα οι μεζέδες, όλα αυτά ίσως θα πρέπει να πέσουν 30 με 40%, ήδη βέβαια η εστίαση μαζεύει τα κομμάτια της μετά τις γιορτές με 25% το λιγότερο κάτω στις εισπράξεις σε σχέση με πέρσι, το οποίο θα επιδεινωθεί εάν δεν επαναπροσδιορίσει και η εστίαση τη θέση της. Οι τιμές των προϊόντων λοιπόν ουσιαστικά πρέπει να κατέβουν το λιγότερο 25%, και οι επαγγελματίες μπορούν να το κάνουν. Κάποιοι θέλουν, κάποιοι άλλοι δεν θέλουν, έχω βαρεθεί να μιλάω για αισχροκέρδεια, ας πούμε απλά είμαστε αναγκασμένοι να πουλήσουμε σε τόσο υψηλές τιμές, τώρα τι μπορεί να περιμένει μία εστίαση με 4 ευρώ την μπύρα και με 10€ την μπριζόλα και με 8€ το κοκορέτσι, δεν μπορώ να καταλάβω, δεν μπορώ να μπω μες στο μυαλό τους, άλλωστε εγώ δεν είμαι αναλυτής, απλά ένας λαϊκός άνθρωπος ο οποίος αντιμετωπίζει σχεδόν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας στα οικονομικά μας. Ελπίζω να φανούν χρήσιμα ολα αυτα και ίσως κάποια τα λαβετε σοβαρα υπ όψιν, και από εκεί και μετά ο νοών νοείτω το τι θα πράξει.
Όπως και να έχει όμως ελπίζω να μην σας κούρασα. Να περνάτε καλά και αγαπάτε αλλήλους.
Αρμαγεδών
