Δυτικός κόσμος, Μαρξ και υλισμός

Γιώργου Θαλασσινού (4 7 2020)

Γιατί οι Αριστεροί δεν έχουν αξίες πέραν της καταλήψεως της εξουσίας;

Η ιστορία είναι πολύ παλιά ξεκινάει από την Αρχαία Ελλάδα από τους Γνωστικούς, μια ομάδα ανθρώπων που έλεγαν ότι αυτή η αδικία που βλέπουμε γύρω μας δεν μπορεί να είναι έργο ενός καλού Θεού άρα είναι έργο ενός κακού Θεού, συνεπώς ο Θεός σας είναι ένας κακός Θεός. (Λες και αυτοί δεν είχαν δημιουργηθεί από τον ίδιο.) Εμείς λοιπόν θα καταστρέψουμε αυτόν τον κόσμο του κακού Θεού σας, και στη Θέση του θα φτιάξουμε έναν άλλο κόσμο του δικού μας καλού Θεού.

Αυτό σαν ρεύμα πέρασε μέσα από το συμβολικό βάθος του μεσαίωνα και έφτασε ως υλιστική θεωρία στους νεώτερους χρόνους όπως καταγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο του Μαρξ, το οποίο αντιπαλεύει τον Γερμανικό ιδεαλισμό του Χέγκελ.

Στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό επεκράτησαν οι απόψεις του ιδεαλισμού οι οποίες θεωρούν τον άνθρωπο μετατροπέα της φύσης των πραγμάτων ενώ οι απόψεις του Μαρξ οι οποίες τον θεωρούν απλό δέκτη, αφού τάραξαν για αρκετά χρόνια την ανθρωπότητα με τις καταστροφές και τους θανάτους που επέφεραν άρχισαν πλέον να φθίνουν.

Οι αντινομίες που δημιουργούν τις σχιζοείδειες στους κομμουνιστές είναι επιγραμματικά οι εξής:

1. Όπως δηλώνει ο Μαρξ δεν πιστεύει στην ηθική καθώς σύμφωνα με την θεωρία του τα πάντα στη ζωή είναι οικονομικές σχέσεις. Άρα ανεξάρτητα των ψεμάτων που εκστομίζουν δεν πιστεύουν στην ηθική. (Εργο τους μεταξύ άλλων και η Μόρια, για τη δημιουργία της οποιας εισέπραξαν 2,5 δισεκατομμύρια Ευρώ)

2. Δεν πιστεύουν στην πνευματικότητα του υποκειμένου. Ότι δηλαδή για να καταλάβω κάτι έξω από εμένα, το πνεύμα μου φτιάχνει μια συμβολική εικόνα μέσα μου, για να με βοηθήσει να το ονοματίσω, να το συνειδητοποιήσω, και έτσι να κατανοήσω το νόημα του κόσμου που με περιβάλει. "Δεν καθορίζει η συνείδηση το είναι, λένε, αλλά το είναι καθορίζει τη συνείδηση". Δηλαδή ο άνθρωπος και ένα καγκουρό είναι το ίδιο αφού αλληλοκαθορίζονται.

3. Ο ιδεαλισμός βασίζεται στις λέξεις οι οποίες ως δοχεία νοήματος μας πηγαίνουν από τον μονότονο κανιβαλισμό της φύσης, στην διαφορετικότητα του πολιτισμού μέσω του πνεύματος και των αξιών.

Τα σύμβολα δηλαδή, μέσα από τον δυισμό της φυσικής τους πραγματικότητας και του συμβολικού τους νοήματος ( το περιστέρι είναι το φυσικό περιστέρι αλλά είναι και το σύμβολο της ειρήνης. η ζυγαριά είναι η πραγματική ζυγαριά αλλά είναι και το σύμβολο της δικαιοσύνης) είναι το πέρασμα του ανθρώπου από τη ζούγκλα των ενστίκτων, στον πολιτισμό της πόλης των κανόνων και της ατομικής ευθυνης των πολιτών. Της ζωής δηλαδή μεσα στην πόλη εν ειρήνη και χωρίς τα ρόπαλα του Ταρζάν της ζούγκλας.

Τα σύμβολα του κομμουνισμού το σφυρί και το δρεπάνι δεν έχουν αξιακή αναφορά, δεν συμβολίζουν κάτι διαφορετικό από αυτο που είναι.

Γιατί;

Γιατί οι κομμουνιστές δεν πιστεύουν σε αξίες.

Όλα αυτά που λένε περι κοινωνικής δικαιοσύνης είναι λόγια του αέρα για να αγαπιόμαστε, δηλαδή τρίχες κατσαρές.

Ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν μόνο στη Δύση. Γιατί η ζωή αποκτάει αξία μόνο μέσα στην ελευθερία. Η ζωή του δούλου της Ανατολής δεν έχει αξία καθώς εξαρτάται από τις διαθέσεις του αφέντη του.

Όλοι θυμόμαστε την εντολή που έδωσε ο Πούτιν να εισβάλουν οι Ρώσοι κομάντος στο θέατρο που είχαν παγιδεύσει με παραλυτικό αέριο οι Τσετσένοι αδιαφορώντας για τους ρώσους πολίτες που θα έχαναν τη ζωή τους.

Αδιανόητο να είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό στη Δύση όπου υπάρχουν ειδικοί αναλυτές αστυνομικοί που αναλαμβάνουν τις διαπραγματεύσεις ακριβώς επειδή στη Δύση η ζωή έχει αξία για αυτό και υπάρχουν οι ασφάλειες ζωής κάτι ανήκουστο και παντελώς άγνωστο στις κομμουνιστικές χώρες. Για αυτό και όλοι οι μετανάστες θέλουν να πάνε στη Δύση. Έχετε δει ποτέ μετανάστη να θέλει να πάει σε κομμουνιστικό κράτος;

Μια φορά κατέβηκαν οι εργάτες ενός εργοστασίου στη Ρωσία να διαμαρτυρηθούν για μείωση μισθών με παράλληλη αύξηση των προϊόντων, και έστειλε ο Χρουστσόφ το στρατό και τους σκότωσε εν ψυχρώ.

Ο λόγος που οι κομμουνιστές λένε συνέχεια ψέματα είναι γιατί με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να καταστρέψουν τις λέξεις ως σύμβολα νοήματος, ώστε να εξαληφθεί η διαφορετικότης του νοήματος, και να μείνει μόνο η μονοσήμαντη ζωική αναφορά του ανθρώπου ως αλληλοκαθορισμός.

Να σταματήσουμε δηλαδή να είμαστε άνθρωποι υποκείμενα με ιδέες που δημιουργούν εξέλιξη ανακαλύπτοντας μηχανές, κατασκευάζοντας αεροπλάνα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, και ότι άλλο μας περιβάλλει, και να γίνουμε άνθρωποι Νεάντερνταλ, αλληλοκαθοριζόμενοι, με το περιβάλλον μας, δηλαδή ζώα, καθώς για τους κομμουνιστές η εξέλιξη θα έρθει ούτως η άλλως νομοτελειακά μέσα από τη πάλη των τάξεων.

4. Σύμφωνα πάντα με τον ηθικό αυτουργό Μαρξ, η παγκόσμια ιστορική εξέλιξη αποτελείται από τα εξής στάδια.

α. Πρωτόγονος Κομμουνισμός

β. Δουλοκτησία

γ. Καπιταλισμός

δ. Δικτατορία του προλεταριάτου

ε. Κομμουνισμός (αταξική κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα ζούνε με βάση τις ανάγκες τους και όχι με βάση τις ανταγωνιστικές ικανότητες τους)

Τώρα κατά πόσο μπορεί να θεωρείται εξέλιξη το πέρασμα από τον πρωτόγονο κομμουνισμό όπου οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά στις κοινότητες τους, στη Δουλοκτησία, όπου μπορεί να έρχεται κάποιος γιατί έτσι του ήρθε, και να σε δέρνει στα καλά καθούμενα εκεί που κάθεσαι όποτε θέλει, το αφήνω στη κρίση σας.

Για να καταλάβουμε γιατί πράγμα μιλάμε.

Δεν μπορεί να ζήσει κανείς υπό τέτοιες συνθήκες, πόσο δε μάλλον να τις θεωρεί και εξέλιξη και να θέλει και να τις επιβάλει δια της βίας.

Συνοψίζοντας:

1. Δεν υπάρχουν αξίες στην Αριστερά, καθώς οι αξίες στον Δυτικό πολιτισμό βασίζονται στο νόημα της πνευματικής αναφοράς των ανθρώπων σε κάτι ανώτερο από το υλικό τους περιεχόμενο.

2,. Στον κομμουνισμό αξία και ύλη ταυτίζονται για αυτό και τα σύμβολα που την εκφράζουν το σφυρί και το δρεπάνι είναι μόνο υλικές πραγματικότητες χωρίς πνευματική αναφορά σε κάτι ανώτερο μη υλικό όπως το περιστέρι και η ζυγαριά που εκτός από υλικές πραγματικότητες εκφράζουν κάτι πολιτισμικά και πνευματικά ανώτερο, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

3. Στη Δύση τα σύμβολα και οι αξίες βγάζουν τον άνθρωπο από τη ζούγκλα των ενστίκτων και τον πηγαίνουν στον πολιτισμό καθώς τον βοηθούν να κατανοήσει ότι η φυσικότης του είναι η πνευματικότητα του και όχι η υλικότης του.

Οι κομμουνιστές δεν δέχονται ότι ο άνθρωπος γεννιέται με δυνατότητες τις οποίες αν δεν καλλιεργήσει δεν γίνεται άνθρωπος. Δεν δέχονται δηλαδή ότι ο Μόγλης γεννήθηκε με ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά επειδή δεν πήγε σχολείο αντί να μιλάει γρύλιζε. Για αυτούς η αριστεία ειναι ρετσινιά.

4.Η συνειδητοποίηση των αξιών ωθεί τον άνθρωπο της Δύσης στην δημιουργία, καθώς η ελευθερία, του επιτρέπει να δίνει συνεχώς καινούργιες μορφές στο αίσθημα του, μέσα απ τη δημιουργία του διαφορετικού, και με τον τρόπο αυτό να εξελίσσεται. Αλήθεια στη Δύση σημαίνει έρευνα και ελευθερία για τη δημιουργία του διαφορετικού.

5. Αντίθετα στον κομμουνισμό η αλήθεια δογματικά είναι μία και δεδομένη. Έχει αποκαλυφθεί μυστηριακά στους κομμουνιστές οι οποίοι ως εκλεκτοί (χωρίς αξιολόγηση) έχουν κληθεί από τον Θεό (στον οποίο δεν πιστεύουν) να την επιβάλουν στον κόσμο επι ποινή θανάτου.

Άρα στον κομμουνισμό αλήθεια είναι η δολοφονία της διαφορετικότητας, και η βάναυση προσαρμογή σε ένα ασάλευτο παρόν το οποίο καθίσταται υπεύθυνο για όλα τα δεινά, τα ερείπια, και τα πτώματα, που άφησε πίσω του ο κομμουνισμός απ όπου κι αν πέρασε.

Γιατί πως να έχεις πρόοδο όταν απαγορεύεις επι ποινή θανάτου τη δημιουργία του διαφορετικού.

Για να πάει ένας ευαισθητούλης Αριστερός σε ένα κομμουνιστικό κράτος να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα να τον δω. Τα κάνουν εδώ που υπάρχει δημοκρατική ελευθερία έκφρασης και λόγου, και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

6. Λέγοντας συνέχεια ψέματα οι κομμουνιστές καταστρέφουν τη συμβολική σημασία των λέξεων με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η διαφορετικότης του επιπέδου των αξιών, και να μένει μόνο ο κανιβαλικός Νεαντερνταλικός αλληλοκαθορισμός ανθρώπου και ζώου, ως η μοναδική αναφορά και ο συνεκτικός ιστός της αταξικής κοινωνίας του καθεστώτος της δικτατορίας του προλεταριάτου.

7. Τη στιγμή που δεν πιστεύουν στην ηθική καθώς ο Μαρξ στο κομμουνιστικό μανιφέστο το αναφέρει ρητά ότι "δεν υπάρχει ηθική τα πάντα καθορίζονται από τις οικονομικές σχέσεις" την ίδια στιγμή βασίζουν όλη την επανάσταση τους στην έννοια της Δικαιοσύνης.

Αλλά η Δικαιοσύνη είναι το κατ εξοχήν αξιακό και ηθικό πολιτισμικό στοιχείο μιας κοινωνίας.

Άρα και ο Μαρξ όπως και οι σύγχρονοι θιασώτες του απλώς μπερδεύουν τα εσωτερικά τους Εξάρχεια με τα εξωτερικά.